De hand van de macht, nu ook in Antwerpen. Bomenkap.
De hand van de macht, nu ook in Antwerpen
Bomenkap
De feiten zijn gekend. Tientallen prachtige oude bomen werden gekapt om een eerder duistere reden. Ze zouden moeten wijken voor een keerlus voor de tram, hoewel experts en zelfs adviseurs van De Lijn tijdens protestacties verklaarden daar geen heil in zien.
Zelfs De Lijn gaf schoorvoetend toe niet goed te weten voor welke tram de keerlus nodig is. De talloze bezwaarschriften van buurtbewoners en zelfs een gerechtelijke procedure hielpen niet. Ze leken de kapplannen eerder in een hogere versnelling te doen gaan. Voor een vonnis geveld kon worden, werden de bomen geveld. Mocht de rechter besloten hebben dat de kap illegaal was, waren de bomen toch al vernietigd. Ook bejaarde betogers gingen tegen de vlakte en moesten naar het ziekenhuis. Een vrouw werd door acht agenten achternagezeten omdat ze een foto van de politiedrone had gemaakt.
Donderdag sprak de rechter zich uit: juridisch gesproken mocht de kap doorgaan. Probleem opgelost? Neen. De verontwaardiging over de aanpak van het Antwerpse stadsbestuur en het drieste politieoptreden was zo breed gedeeld, dat zelfs tot op het Schoon Verdiep de spanning hoog opliep. Verantwoordelijke schepen Koen Kennis (N-VA), tot dan stil, erkende dat hij mogelijk een inschattingsfout had gemaakt. Een opmerkelijke uitspraak na zoveel maanden protest.
De vraag op de straten hier blijft: waarom moest de kap zo snel doorgevoerd worden? Waarom werd zo ostentatief niet gewacht op de rechterlijke uitspraak? Waarom was er zoveel geweld van oproerpolitie? "Is er groot geld bij gemoeid?", vragen sommigen. "Is er weer wat bedisseld in een duur restaurant?", suggereren anderen.
Ik erken dat ik het cynischer inschat. Deze donkere pagina in het Antwerpse politieke boek ging niet over de afweging of de bomen van de Gitschotellei moesten verdwijnen of niet. Zelfs niet of het openbaar vervoer er beter van zou worden. Deze onverkwikkelijke geschiedenis voelde aan als niets anders dan een tik van de hand van de macht. Kleine luitjes hoorden te weten wie er de baas was. U verzet zich? Dan maakt het niet uit of u een punt hebt of niet. We krijgen u wel klein.
We zullen zelfs laten zien dat we daarvoor moeiteloos over de grenzen van de democratie en het fatsoen zullen springen. Zo weet u met wie u te maken hebt. En kunt u terugkeren naar wat we van u verwachten: braaf gaan werken en 's avonds voor de tv hangen.
Dit laat zich niet alleen in Antwerpen voelen. Het woord trumpiaans viel meer dan eens deze week. In N-VA-kringen is het steeds vaker bon ton de bevolking te doen geloven dat wie aan de macht is zich alles kan permitteren. Beweringen en argumenten hoeven niet juist te zijn. Van juridische uitspraken hoeven mandatarissen zich niets aan te trekken.
Ze kunnen zich aan de lopende band tegenspreken en dat zal allemaal geen enkel probleem zijn. Waarom niet? Omdat de politieke tegenstand zo zwak is dat uiteindelijk niemand hem iets kan maken. Het ergste is dat de redenering nog hout snijdt ook. Dertig procent van de bevolking is sowieso fan van autoritaire leiders. Zolang de democratische tegenstanders met elkaar in de clinch liggen of zwak genoeg uit hun woorden komen, valt van de resterende 70 procent weinig weerwerk te verwachten. Het enige wat je dan nodig hebt is machtsvertoon.
Tegen het einde van de week was het protest in de Antwerpse districtsraden en zelfs in het stadsbestuur toch groot genoeg om iets in beweging te krijgen. De kap werd tijdelijk gestopt. Maar op straat blijft een nare nasmaak hangen. Tijdens de protesten vroegen we niet alleen de werknemers van het kapbedrijf en de politieagenten om ongehoorzaam te zijn aan foute bevelen. Ook van de politieke coalitiepartners werd een duidelijke verontwaardiging verwacht. Iets in de zin van: 'hier is de streep, niet verder'. Elke coalitie van elk district tot in het stadhuis hoorde op ontploffen te staan. Daar hebben we te laat en hooguit stilletjes van gehoord.
De Slag om de Gitschotellei is nog niet gestreden. Dit gaat niet alleen over bomen. De Slag van de Gitschotellei is even symbolisch als de Guldensporenslag. Hij gaat over de vraag hoe een bestuur hoort om te gaan met zijn bevolking. Over wat we 'politiek' noemen. Als politiek herleid wordt tot machtsvertoon, wordt de polis zelf - de gemeenschap van de inwoners - tot vijand verklaard. Dat is geen politiek, maar een bezetting. Dat kennen we hier in Vlaanderen heel goed.
In Antwerpen werden niet alleen bomen gemaaid. Er werd ook breed en diep wantrouwen en zelfs haat gezaaid. De oogst ziet er weinig geruststellend uit. Tenzij hier snel en overtuigend wordt ingegrepen. Niet door stormtroepen met bivakmutsen, zoals de afgelopen week. Ook niet alleen door bezorgde en geëngageerde burgers, zoals de afgelopen maanden. Maar door vertegenwoordigers van die burgers, verkozen politici, om paal en perk te stellen aan de autocratische bestuursstijl die de stad al te lang in zijn greep heeft.
Mijn commentaar :
Jarenlang juwelen voor mens en zijn omgeving vernietigd uit machtsvertoon.
Democratie??????
Reacties
Een reactie posten