Dus als je met het gerecht te doen hebt, ben je overgeleverd aan de gerechtsgoden.

Bij een faillissement zijn er altijd minstens 3 gerechtsmandatarissen benoemd door ondernemingsrechtbanken die eraan verdienen.

1.Voorlopige bewindvoerder, die het failliet ontwikkeld.

2. Curator(en) die ervoor moeten zorgen dat de belangen van de schuldeisers worden gewaarborgd.

3.Vereffenaars die de handelingen van de curator afwerkt en de uitbetalingen doet aan de schuldeisers als er nog iets over is.

Eerst worden de voorlopige bewindvoerders, curatoren en vereffenaars betaald.

Als er dan iets overblijft, worden de bevoorrechte schuldeisers zoals de staat en banken betaald.

Dan de gewone schuldeisers en dan als iedereen uit de ruif heeft gegeten de aandeelhouders.

Het is dus normaal dat bij meer als 90% van de gevallen er niets overblijft voor de aandeelhouders door bovenstaande geldverdeling.

Bij de resterende 10% wordt er heel lang gewacht met uitbetaling, dat de aandeelhouders ook niets overhouden door gerechtskosten. Alles is netjes verdeeld dan.

Dus als je failliet verklaard zorgen de gerechtsmandatarissen, banken en schuldeisers dat er niets over is.

Curatoren /vereffenaars hebben blijkbaar geen verplichting om de eigenaar van een gefailleerd vastgoed te informeren over de stand van zaken.

Of er al onroerende goederen verkocht zijn en aan welke prijs?

Moet de curator/vereffenaar geen budget opstellen en aan de eigenaar doorgeven?

Moet er geen planning gemaakt worden om te weten hoe snel het faillissement zal kunnen worden afgehandeld?

Moet de curatoren/vereffenaars niet opgeven wat hun eerzame kosten zijn?

De curatoren/vereffenaars van een onderneming moeten handelen alsof ze bestuurder van deze onderneming zijn.

Informatie plicht is zeer belangrijk voor de aandeelhouder om te weten wat er met de onderneming gebeurd.

De aandeelhouder wordt in het huidige stelsel totaal zonder informatie van de curator/vereffenaar gezet.

Traag recht is geen recht!!!