Hoe het voelt om gedurende 2 jaar onder dagelijkse terreur te moeten leven?
en afschakeling en gedachten op nul zetten. Pogingen om het leed over je schouders te gooien als een zak stinkende last.
Degenen waar
je het aan vertelt doen of ze niet horen en gebaren van niets: zijn doof en
stom of behandelen je met argwaan alsof je onzin vertelt. Het lijkt alsof je
met doven spreekt of achterlijken.
Een enkeling
die hetzelfde ervoer wanneer haar kind misbruikt werd en op dezelfde
onverschilligheid stootte begrijpt het en betuigt haar spijt.
Zijn mensen
niet in staat tot medeleven als het henzelf ook niet overkwam ?
Is hun
inlevingsvermogen afgestorven? Of nooit ontwikkeld ?
Je zou het haast geloven als je de
gruwelijkheden in de wereld oplijst, iedere dag moorden op grote schaal van vele
arme kinderen zelfs . En weinig ingrijpen. Dat is verleerd . Het onheil gaat
maar door.
Of was het
des mensen zulke onverschilligheid als het niet’ het zelf ‘ betrof? Mededogen en medelijden totaal verleerd,
misschien alleen nog voor een hond bovengehaald bij enkelen .
Afgestompte
mensen zoals in tijden van oorlog. Of zijn we constant in oorlog.?
Het is
gruwelijk je vrienden die je vertrouwde, je kind te horen afbreken alsof hij de
schuldige was. Krenking uit nijd? Of domheid?
Overheid
moet altijd gerespecteerd, die kan niet fout zijn. Wat een dom gekukkel met
zo’n visie, naief vertrouwen inplaats van gezond wantrouwen. Of is het boosheid
en nijd?
Ik stel het
telkens weer vast van als het overheid is
kan het niet fout zijn. Het slachtoffer is dan zeker fout of dader. Wat
voor stupide achterlijke redenering , niet voor jezelf besluiten kunnen nemen,
je verstand en weten sinds vele jaren kennis van de gedupeerde niet gebruiken.’
Me too’ heeft het tegendeel bewezen.
Geschonden vrouwen die het onrecht niet meer verdroegen moesten hun akelig
bestaan bekend maken, hun ongenoegen en schaamte uiten. Onrecht bezorgt altijd oprispingen
die je niet controleren kan. Ze komen gewoon boven als een teveel aan lucht. Onrecht heeft nooit bestaansgrond , wreekt
zich als vergiftigd eten dat de dood kan
veroorzaken of erge ziekte of een stuk natuur die afsterft.
Verschrompelde
planten in je tuin worden onmiddellijk opgemerkt :’ Er is iets grondig fout’
Het was al
die tijd een gruwelijk gevoel: mensen rondom je in onverschilligheid , in
ongeloof terwijl ze je toch goed als mens kunnen plaatsen. Je was toch altijd
normaal, kleurde nooit buiten de lijnen.
Waarom stuit
je op zoveel ongeloof?
Kunnen ze
ongeluk niet meer aanhoren,verdragen ?
Is dit de tijd van eeuwig lachen , springen en
dansen en nooit verdriet . Dat kan niet
zijn : er is dag en nacht in het bestaan. En waarom geen geluid van medeleven ?
Alles verleerd, afdruipen en alleen hi hi hi en ha ha ha? Behalve enkele
uitverkorenen met verstand en eigen denken en vinden en voelen en medeleven.
Een geluk ,een
zeldzaamheid deze mensen, vrienden , verbondenen die je het leven
draaglijk maken. het is het goud der
aarde , het goede ,de liefde.
De vooruitgang van het voelen.
Het onheil van onrecht blijft als constant
gedreun over je kop hangen, vergiftigt je bestaan .
De afschuwelijke houding van onverschilligheid
van vrienden is je onbegrijpelijk. Je zal het nooit vergeven of vergeten.
Er zijn nu eenmaal waardevolle mensen ,
mispels en rotte appels. Maar het leed dat ze veroorzaken is scherp en knagend
. Over je schouders gooien is het enige devies en zulk akelig soort voor eeuwig
over de balk gooien ; afdanken als verraders of overschilligen tot niets
positief menselijks in staat . Waardelozen die enkel het profitariaat kennen . Je
leert ze nu zelf inschatten! Ze tekenen zich scherp af.
Verder zie
je plots verschrikkelijke uitzuigers opdagen, aasgieren die onheil over je kop verspreiden, je dreigen, zichzelf
verdiensten toekennen waar je plots moet voor betalen.Je uitzuigen in nood.
Je hielp hen jaren voor niets. Geniepige vrekken en profiteurs, chantageklanten
. De helft van het pensioen van je
ouders werd al afgeroomd door zogenaamde
huur betalen op hun eigen huis, in deze
zogenaamde geordende tijd,
een vals gevoel! Mogelijkheid tot
hulp of klagen is onbestaande.
En anderen
die je jarenlang hielp en ondersteunde, draaien hun rug. Vreselijk uitgekookte
verraders! Schandelijke stukken onmens.
Je bestelen
in je ongeluk als dank! Elke hulp weigeren of wegkijken en zwijgen. Ik dacht
dat dit tot vroegere tijden behoorde.
Middeleeuwen of zo. Niet dus!
Gelukkig zijn er ook de goeden, de dapperen : de zeldzamen, degenen die eens in
dezelfde schoenen stonden, die je toen zelf steunde en er zoveel kracht uit
putten dat ze het niet vergeten zijn , nooit vergeten zullen !
Verbondenheid
en overdracht van energie. Een innige band!
Je wordt
afgesloten van je omgeving door je computerverbinding af te sluiten. Je sociaal
kapitaal van deze tijd doorgeknipt.
Degene
die je jaren hielp en jou nu steunen moet: vals ingeschat.
Hij knipt je
draad naar anderen. Zo ben je weerloos slachtoffer.
Veel
gejubel. Wat voor soort doet zoiets… dieren… mensen ?
De mens
het meest onbetrouwbare kwaadaardigste dier op aarde .
Basalen ?
Het soort
dat zichzelf en hun omgeving zal vernietigen door meer, meer , meer : beestachtigen van het slechtste soort.
Verhoging
van bewustzijn
nodig voor het voortbestaan.
Onmogelijk
, slechts enkelen gegeven, zal niet
redden van de ondergang.
Aan
hebben, heeft de mensheid niets !. Haar
eigen planeet vernietigd door achterlijkheid en hebzucht!.
Reacties
Een reactie posten