Mijn schrijven aan de vrederechter in Sint-Niklaas
Op 13 mei
2024 begaf ik me in uiterste vertwijfeling naar het vredegerecht in Sint-Niklaas,
dit met de hoop de rechter ( die mij een redelijke, verstandige vrouw leek )
mijn schrijven te overhandigen.
Daarbij kwam
ik eerst bij een bediende terecht die de griffier aansprak en erbij haalde, na
lezing van mijn tekst.
Deze opende
mijn brief, las mijn tekst en besloot daarop die aan de vrederechter te
overhandigen of te laten lezen, dat kan ik niet inschatten.
Na een kort
bezoek aan haar kantoor, cabinet , kwam ze met mijn schrijven terug en liet mij
de boodschap van de vrederechter weten : dit kan ik niet aanvaarden: het moet
altijd over een advocaat gaan en dan
waarschijnlijk ingediend worden voor zitting ( is mijn besluit erover).
Volgens dat
me meegedeeld werd moet het altijd zo lopen daar het anders beschouwd wordt als
onrechtmatig. Zo mijn interpretatie .
Aldus zo
eindigde mijn bezoek ter informatie van de rechter.
Aangezien de
hele zaak nu weer ter sprake zal gebracht worden(10 september) : mijn ex schoondochter : moeder van één erg
ziek kind: 9 jaar met enorme zorg en van een ander jong kind 12 jaar , die uit
het huis gesmeten worden ‘ (welk vreselijk drama kinderen aangedaan) rechtmatige
eigendom van mijn zoon’ nu door onrechtmatig faillissement in handen van de
curator V.V. , die haar haar voorkooprecht wil afnemen. De ouders zijn zonder
inkomsten nu in de vakantie . Mijn
schoondochter werkt ¾ bij zwaar gehandicapten maar heeft geen recht op inkomen
tijdens de vakantie en kan dan ook haar job niet voortzetten in die tijd.
Mijn zoon
werd al 2 jaar zonder enig inkomen gezet uit zijn woning verdreven. Hoe moeten zij hun kinderen onderhouden.
Welke een verschrikkelijk onrecht en dat enkel uit hebzucht van degenen die het
niet nodig hebben, nooit genoeg hebben! Daarvoor roeien ze hele families uit.
Bij de beesten af.
Rusland
verbleekt erbij.
Hieronder de tekst van mijn schrijven:
13 mei 2024
Geachte mevrouw , vrederechtster in Sint-Niklaas.
Help, help-help!
Ik ben genoodzaakt door verschrikkelijk onheil, dringende gebeurtenissen, u mijn
bezwaren te overhandigen.
Wij 82 end 81 jaar, worden al 2 jaar onder voortdurende
terreur bedreigd met allerlei gerechtelijke procedures, waarvoor we de hulp van
advocaten inspanden.
Bedreigd met ‘uithuisgooi’ uit ons legal zelfgebouwd huis, waar we al sinds bijna 50 jaar wonen;
Dit overleven we niet, dit is erger als eender welke oorlog
dan ook en volledig ten onrechte!!!
Welke boosaardige krachten spelen hier op de achtergrond,
waarvan u waarschijnlijk niet op de hoogte bent. Wanneer een rechter met
helpers, zich de eigendommen van zijn slachtoffers toe-eigent door valse
falingen, waar zijn we dan aanbeland?
Als kunstenaar zou ik mijn hele inboedel aan kunst, 60 jaar
werk, moeten verhuizen uit mijn rechtmatige huis, door vals faillissement!
Er waren al 6 gebouwen waaruit het curatortrio me verjoeg en
ik opkraste. Het is onmogelijk ons op 82 jaar en zwaar ziek , op straat te
zetten. Dit voor de 5% van het curatortrio bij verkoop van ons huis, waarop hij
aandringt. Er zijn nog zoveel andere gebouwen van ons die hij verkopen kan? Waarom uit onze langdurige woonst? Intimidatie?
Het kan toch niet waar zijn? Dit overleven wij niet, mijn
zwaar zieke man en ik! Ik werd al uit mijn atelier, berging, galerij, gasthuis
gesmeten, moest al zoveel maal wegvluchten en mijn kunst verhuizen.
Tot mijn stomme verbazing zag ik al die panden, ons levenswerk,
onterecht ingenomen, vernield, totale bouwwerf van gemaakt. De mooiste planten,
Tuinen uitgerukt! Het lijkt wel zinsbegoocheling en geen mens die helpt of kan
helpen.
Niet te begrijpen!!! Kafka in het kwadraat!
Gerechtelijk ja, rechtmatig neen, totaal surreëel!
Geachte mevrouw, u hebt waarschijnlijk ook een gezin! Mijn
hele gezin wordt hiermede uitgeroeid, kleinkinderen, waarvan een zwaar ziek,
zoon, schoondochter moet eveneens uit haar huis, ook onze rechtmatige eigendom
tot dit verzonnen, ongerechte failliet.
Waar blijft hier een greintje menselijkheid en fatsoen?
Met de meeste hoogachting,
Getekend : Gabriëlla Cleuren.
Reacties
Een reactie posten