Mijn schrijven aan de vrederechter in Sint-Niklaas

 



Op 13 mei 2024 begaf ik me in uiterste vertwijfeling naar het vredegerecht in Sint-Niklaas, dit met de hoop de rechter ( die mij een redelijke, verstandige vrouw leek ) mijn schrijven te overhandigen.

Daarbij kwam ik eerst bij een bediende terecht die de griffier aansprak en erbij haalde, na lezing van mijn tekst.

Deze opende mijn brief, las mijn tekst en besloot daarop die aan de vrederechter te overhandigen of te laten lezen, dat kan ik niet inschatten.

Na een kort bezoek aan haar kantoor, cabinet , kwam ze met mijn schrijven terug en liet mij de boodschap van de vrederechter weten : dit kan ik niet aanvaarden: het moet altijd over een advocaat  gaan en dan waarschijnlijk ingediend worden voor zitting ( is mijn besluit erover).

Volgens dat me meegedeeld werd moet het altijd zo lopen daar het anders beschouwd wordt als onrechtmatig. Zo mijn interpretatie .

Aldus zo eindigde mijn bezoek ter informatie van de rechter.

Aangezien de hele zaak nu weer ter sprake zal gebracht worden(10 september)  : mijn ex schoondochter : moeder van één erg ziek kind: 9 jaar met enorme zorg en van een ander jong kind 12 jaar , die uit het huis gesmeten worden ‘ (welk vreselijk drama kinderen aangedaan) rechtmatige eigendom van mijn zoon’ nu door onrechtmatig faillissement in handen van de curator V.V. , die haar haar voorkooprecht wil afnemen. De ouders zijn zonder inkomsten nu in de vakantie  . Mijn schoondochter werkt ¾ bij zwaar gehandicapten maar heeft geen recht op inkomen tijdens de vakantie en kan dan ook haar job niet voortzetten in die tijd.

Mijn zoon werd al 2 jaar zonder enig inkomen gezet uit zijn woning verdreven.  Hoe moeten zij hun kinderen onderhouden. Welke een verschrikkelijk onrecht en dat enkel uit hebzucht van degenen die het niet nodig hebben, nooit genoeg hebben! Daarvoor roeien ze hele families uit. Bij de beesten af.

Rusland verbleekt erbij.

Hieronder de tekst van mijn schrijven:

13 mei 2024

Geachte mevrouw , vrederechtster in Sint-Niklaas.

Help, help-help!

Ik ben genoodzaakt door verschrikkelijk  onheil, dringende gebeurtenissen, u mijn bezwaren te overhandigen.

Wij 82 end 81 jaar, worden al 2 jaar onder voortdurende terreur bedreigd met allerlei gerechtelijke procedures, waarvoor we de hulp van advocaten inspanden.

Bedreigd met ‘uithuisgooi’ uit ons legal zelfgebouwd huis, waar we al sinds bijna 50 jaar wonen;

Dit overleven we niet, dit is erger als eender welke oorlog dan ook  en volledig ten onrechte!!!

Welke boosaardige krachten spelen hier op de achtergrond, waarvan u waarschijnlijk niet op de hoogte bent. Wanneer een rechter met helpers, zich de eigendommen van zijn slachtoffers toe-eigent door valse falingen, waar zijn we dan aanbeland?

Als kunstenaar zou ik mijn hele inboedel aan kunst, 60 jaar werk, moeten verhuizen uit mijn rechtmatige huis, door vals faillissement!

Er waren al 6 gebouwen waaruit het curatortrio me verjoeg en ik opkraste. Het is onmogelijk ons op 82 jaar en zwaar ziek , op straat te zetten. Dit voor de 5% van het curatortrio bij verkoop van ons huis, waarop hij aandringt. Er zijn nog zoveel andere gebouwen van ons die hij verkopen kan? Waarom uit onze langdurige woonst? Intimidatie?

Het kan toch niet waar zijn? Dit overleven wij niet, mijn zwaar zieke man en ik! Ik werd al uit mijn atelier, berging, galerij, gasthuis gesmeten, moest al zoveel maal wegvluchten en mijn kunst verhuizen.

Tot mijn stomme verbazing zag ik al die panden, ons levenswerk, onterecht ingenomen, vernield, totale bouwwerf van gemaakt. De mooiste planten, Tuinen uitgerukt! Het lijkt wel zinsbegoocheling en geen mens die helpt of kan helpen.

Niet te begrijpen!!! Kafka in het kwadraat!

Gerechtelijk ja, rechtmatig neen, totaal surreëel!

Geachte mevrouw, u hebt waarschijnlijk ook een gezin! Mijn hele gezin wordt hiermede uitgeroeid, kleinkinderen, waarvan een zwaar ziek, zoon, schoondochter moet eveneens uit haar huis, ook onze rechtmatige eigendom tot dit verzonnen, ongerechte failliet.

Waar blijft hier een greintje menselijkheid en fatsoen?

Met de meeste hoogachting,

Getekend  : Gabriëlla Cleuren.

 

 

Reacties